We kennen allemaal wel de stressreactie ‘vechten en vluchten’. Maar kennen jullie ook de ‘bevriesreactie’?
Deze hoort in hetzelfde rijtje thuis maar je hoort er veel minder over. Waarom is dat? Het heeft namelijk wel degelijk te maken met stress. Bij het paard. Of ieder ander zoogdier. Denk maar eens aan een konijn en de koplampen van een auto.
Oké, bevriezen lijkt misschien minder gevaarlijk. Het valt soms minder op en kan ook heel subtiel zijn. Je hoort mensen dan zeggen: ‘hij loopt met de rem erop’. En vaak kunnen we het paard nog overtuigen om toch door te lopen.
Maar het kan ook heel onhandig zijn als je paard dit doet. Want stel je rijdt een dressuurproef en je paard is ineens helemaal niet voorwaarts meer terwijl hij het thuis altijd wel is. De hulpen komen ook niet meer door en hij voelt stijf aan. Na zo’n ervaring gaan sommige ruiters de volgende keer sporen gebruiken.
Of tijdens het buitenrijden. Je draaft of galoppeert net lekker en je paard bevriest ineens en staat stil. Door de vaart wil je lichaam nog steeds naar voren met als gevolg dat je op zijn nek hangt of nog erger, je ligt ernaast. De volgende keer rijd je toch minder ontspannen op datzelfde stuk. Je lichaam is al klaar om in te grijpen.
Dit soort stressreacties kun je natuurlijk nooit helemaal voor zijn. Je paard heeft nou eenmaal dat instinct. Maar je kunt ze serieus nemen en je paard helpen. Dat doe je gewoon in de training thuis. Elke keer dat je voelt dat hij bevriest in een bepaalde situatie ga je terug. Letterlijk of figuurlijk een stapje terug naar waar hij nog ontspannen was. Of terug in het tempo waarin hij nog ontspannen was.
Of zet hem stil en wacht even tot hij gekalmeerd is. Ga een andere oefening doen die hij beheerst en probeer het daarna opnieuw. Als je de reactie consequent serieus neemt en je blijft zelf rustig dan bouw je zo steeds verder aan zijn zelfvertrouwen en aan jullie relatie. En niet te vergeten aan een lekker los door het lijf bewegend paard.