Mijn passie zijn paarden. Al sinds ik 11 jaar oud was, wilde ik alleen maar naar de paarden. Bij hen zijn, verzorgen, rijden, stallen doen. Geen karweitje was te gek. Die liefde is nooit meer overgegaan. Een andere droomwens was dat ik met dieren wilde kunnen praten. Op die leeftijd dacht ik niet dat het mogelijk was. Maar inmiddels kunnen we de paardentaal steeds beter interpreteren.
Ik heb via een horsemanshipopleiding en via zelfstudie (ook online) veel kennis opgedaan van bekende en minder bekende paardenmensen. Zo volg ik bijvoorbeeld al jaren Warwick Schiller. Ik ben heel leergierig en nooit uitgeleerd. Ik blijf mijn kennis dus bijspijkeren. In 2022 ben ik ook Centered Riding instructeur Level I geworden.
Mijn paarden, mijn leraren
In 2017 kocht ik mijn P.R.E.-ruin Ranchero die je hierboven ziet. Hij was toen 6 jaar oud en net uit Spanje. Ik kocht hem ‘gereden’ zoals ze dat noemden. Toen ik hem eenmaal had, kwam ik erachter dat hij niets van de mensenwereld begreep of kende. Waarschijnlijk heeft hij in zijn opvoeding trauma’s opgelopen. Het heeft jaren geduurd om hem te trainen en te leren met hem samen te werken. En een flinke portie geduld. Maar ik heb er zoveel van geleerd. Ook over mezelf. En nu rijd ik hem buiten zonder bit.
Voor dit paard had ik een KWPN-vosmerrie. Zij was heel flegmatiek en kalm, leek het. Maar het bleek dat ze vooral introvert was en moeilijk te motiveren. En als ze schrok, dan was dat heel explosief. Ik heb er vaak naast gelegen. Voor mijn eigen veiligheid ben ik gaan zoeken naar andere trainingsmogelijkheden. Door haar ben ik het pad van natural horsemanship op gegaan.
Mijn allereerste paard was ook een KWPN-er. Een schimmelruin die ik van de manege kon overnemen. Hij was geweldig en zo lief. Een dressuurpaard. Van hem heb ik geleerd hoe ontzettend gaaf en mooi het is om echte connectie te hebben met je paard.